Henk Florijn toont in ‘Geloven in de Republiek’ de verscheidenheid aan geloven en het geloofsklimaat in de zeventiende eeuw in Nederland. In 1618 kwam de Synode van Dordrecht bijeen om een einde te maken aan de geloofsstrijd tussen de remonstranten en contraremonstranten. De persoonlijke godsdienstvrijheid in de Republiek was aantrekkelijk voor de geloofsgemeenschappen die elders in Europa vervolgd werden. Al snel stroomde de Republiek vol met religieuze vluchtelingen en er ontstond een smeltkroes aan geloven. Op toegankelijke wijze toont Florijn in ‘Geloven in de Republiek’ welke geloven en hun voormannen een stempel op de kerkgeschiedenis hebben gedrukt
