Goudakker is een Hagenaar van eenvoudige stand, die door zelfstudie een uitgebreide, zij het ietwat dilettantische kennis heeft vergaard. Zijn dochter is mooi en talentvol, vooral waar het toneel en letteren betreft. Of het uitsluitend de angst voor fnuiking van haar talent is, die Goudakkers felle tegenkanting veroorzaakt van haar huwelijk met een bankierszoontje, Emants laat het tactvol in het midden. Zoals hij wel meer in het laat trouwens: aan het tragikomische einde van de roman is het alleen voor mensen die tussen de regels door kunnen lezen duidelijk hoe de auteur over een en ander denkt. En dat is dan niet eens alleen in overeenstemming met de literaire conventie van Emants' dagen, volgens welke de schrijver 'tussen de coulissen' thuishoort, maar ook met Emants' persoonlijke, naar eigen zeggen pessimistische, maar volgens het huidige spraakgebruik eerder sceptisch te noemen filosofie.
