Grens, De

Nu iedere geletterde zijn eigen weblog kan maken en geen plekje op de wereld meer onbeschreven is dankzij miljoenen digitale reiskronieken, nu zichzelf bevlekkende personages, die een schriftelijke cursus ‘glimlachen-voor-de-camera’ hebben gevolgd, de aardbol over snellen om in ultieme ijdelheid kilometers aan tv-programma’s te kunnen vullen, moet er weer plek komen voor romantiek in het reizen. Want ooit – menigeen kan zich het nauwelijks nog voorstellen – was reizen nog een avontuur zonder creditcards, gsm-telefoon en internetinformatie maar wèl met een pak geld en cheques in het heuptasje en de typemachine in de rugzak.
Over die romantiek gaan de reisverhalen in De Grens. Omdat de auteur journalist was (en nog steeds is) begonnen zijn reizen waar die van anderen eindigden. Boom legde duizenden kilometers af in bus, trein en boot, verwonderde zich over staatsgrepen en corrupte politici, sprak in Mexico met indianen over hun leven en hallucinerende paddestoelen, waagde zijn leven in een Peruaanse gevangenis, ontrafelde het geheime leven van een zendelinge in het Amazone-gebied, mocht in China niet opstaan, voelde de haat op Cyprus en keerde terug naar zijn geboorteplaats Almelo. Hij overschreed daarbij menige grens, niet alleen van landen maar ook van menselijk gedrag met als enige doel de nieuwsgierigheid van zichzelf en zijn lezers te kunnen bevredigen.