Haar hele leven heeft de Turkse Seher geheimgehouden dat ze eigenlijk Armeens is en Heranus heet. Tot ze de dood voelt naderen. Dan besluit ze haar dramatische geschiedenis met haar kleindochter Fethiye te delen. Stukje bij beetje vertelt de oude grootmoeder haar verhaal. Hoe ze als tienjarig Armeens meisje in een van de beruchte dodenmarsen werd gedwongen naar Syrië te lopen. Hoe ze om zich heen talloze andere vrouwen en kinderen zag sterven van de honger en de uitputting. En hoe een korporaal van de militaire politie haar uit de armen van haar moeder rukte. Ze was een van de vele kinderen die uit de stoet werden geplukt om door een moslimfamilie te worden geadopteerd. Voortaan zou Heranus Seher heten. Haar verleden was in een klap uitgewist. Er werd niet meer over gesproken. In ‘Het geheim van mijn grootmoeder’ geeft Fethiye Çetin haar grootmoeder alsnog een stem. De wederwaardigheden van een kind maken een van de grootste tragedies uit de wereldgeschiedenis invoelbaar. Çetins sobere stijl maakt dit tot een intieme en ontroerende vertelling over het drama dat duizenden Armeense kinderen hebben doorgemaakt.
