Een Nederlandse vrouw opent een pension in het voormalige Oost-Duitse stadje Brandenburg aan de Havel. Net voordat de eerste gasten aankomen krijgt ze te horen dat haar man haar op tal van terreinen bedriegt, maar niet alleen haar, ook vele anderen. Hij blijkt een geslepen fantast. Hoe heeft zij dit niet kunnen merken? Ze stelt zich de vraag in hoeverre je iemand kunt kennen. Door te kijken naar haar gasten hoopt ze een antwoord te vinden.
Zo is er de man die zich vrijwel dagelijks als Otto van Bismarck verkleedt, maar daar iedere keer weer een andere reden voor heeft. Ook is er het echtpaar in crisis, dat de onvermijdelijke afloop niet wil zien. Dan ontdekt de hoofdpersoon van de roman in Berlijn het zogenaamde Keizerpanorama, een houten kijkkast uit 1883 waaromheen vijfentwintig personen op krukjes kunnen plaatsnemen om een ronddraaiende diavoorstelling te bekijken. Maar wat zág het publiek in die tijd? Wie koos de beelden uit? En is de illusie die toen geboden werd, nu nog steeds zo krachtig? In een lichte en huppelende stijl vertelt Nicole Montagne in deze mozaiek-roman over de noodzaak van verbeelding, en hoe die kan helpen een vaste basis te vinden om de wereld om ons heen waar te nemen en te begrijpen.
'Montagne bewijst zelf het vermogen te hebben dat ze prijst in door haar bewonderde schrijvers en kunstenaars: het talent de lezer of beschouwer te verleiden tot een andere manier van kijken.' De Correspondent
