Een meisje gaat dapper de strijd aan met de psychische terreur die ze thuis te verduren krijgt. Kinderen hebben er veel voor over om de toestand bij hen thuis, hoe extreem ook, toch als ?normaal? te blijven bestempelen. Pas als de situatie echt onhoudbaar wordt, redden ze zichzelf door afstand te nemen. Mariska zoekt steun bij echte en ingebeelde vriendjes, die de pijn gedeeltelijk verzachten. Ze stippelt vluchtwegen uit die geen van alle realistisch zijn. Ze beseft maar al te goed dat buitenstaanders nauwelijks kunnen en willen helpen. Ze is uitsluitend op zichzelf aangewezen. Tot een leraar zich laat raken door wat hij ziet en zijn nek uitsteekt. Zo kan Mariska even proeven van het leven zonder ?het monster?.
