Het oordeel voorbij

In Het Oordeel Voorbij beschrijf ik mijn pelgrimstocht van zo’n 900 kilometer naar Santiago de Compostella en Finistére. Tijdens mijn voettocht ga ik terug naar mijn kinderjaren waarin ik opgroeide bij een moeder die regelmatig aan depressies leed en zelfmoord pleegde. Vanuit kleine Silvia beschrijf ik de momenten die een onbezorgde jeugd in de weg stonden en mij mede hebben gevormd.

‘Ik weet dat ik het niet moet doen. Als ik nu begin is er geen weg terug. Het kan me niets meer schelen, ik eet me vol en gooi alles eruit. De angst, eenzaamheid, onzekerheid en het verdriet verdwijnt.’

Ik neem de lezer mee naar het ontstaan en overwinnen van mijn overlevingsstrategie boulimia nervosa. Een metgezel, een stille vriend die me van mijn veertiende tot mijn veertigste vergezelde op mijn pad.

Een eetstoornis is een onderwerp dat helaas nog steeds (vaak onzichtbaar) actueel is in onze samenleving en meestal wordt verzwegen. Met het beschrijven van mijn levensverhaal hoop ik het verschil te maken, openheid te creëren, taboes te doorbreken, voorbij het oordeel te gaan en een brug te slaan van het onzichtbare naar het zichtbare.

‘Dat mijn woorden een bron van herkenning, steun, kracht en inspiratie voor lotgenoten mogen zijn. Al bereik ik een persoon, dan is mijn missie geslaagd.’

Een zoektocht naar mijzelf die raakt aan het zoeken van velen.