In november 2014 besloot Hanneke Hendrix haar smartphone in de spreekwoordelijke plomp te gooien. Na een haat-liefdeverhouding van jaren, vond ze zichzelf op een avond in het schemerduister voor de voordeur, met haar fiets tussen haar benen en haar voordeursleutel tussen haar tanden; het regende en mensen konden er niet langs omdat ze het trottoir blokkeerde, maar al append leek de tijd niet te bestaan. Hoe vaak is je telefoon immers niet de eerste die je groet bij het wakker worden, en de laatste die je aait voor je in slaap valt?
Hoeveel verschillende smartphonearchetypes zijn er eigenlijk te herkennen als je naar de jungle om je heen kijkt? En is het nog wel mogelijk om smartphonevrij door het leven te gaan, zonder een geitenwollensok te zijn die moest huilen toen de fax werd afgeschaft of toen schermverslaving nog bestond uit hele dagen Tel Sell en MTV-marathons kijken? Hendrix gaat op een zoektocht naar waar de grenzen van smartphoneloosheid eigenlijk liggen, interviewt andere smartphonelozen en geeft tips voor minderen en digitale detoxes.
Hoeveel verschillende smartphonearchetypes zijn er eigenlijk te herkennen als je naar de jungle om je heen kijkt? En is het nog wel mogelijk om smartphonevrij door het leven te gaan, zonder een geitenwollensok te zijn die moest huilen toen de fax werd afgeschaft of toen schermverslaving nog bestond uit hele dagen Tel Sell en MTV-marathons kijken? Hendrix gaat op een zoektocht naar waar de grenzen van smartphoneloosheid eigenlijk liggen, interviewt andere smartphonelozen en geeft tips voor minderen en digitale detoxes.
