Een verslag geschreven door een verpleegkundige die haar ‘in service opleiding’ volgde in een psychiatrische inrichting.Ze werd geraakt door de omstandigheden van de verschillende groepen waar ze te werk gesteld werd. Bewogen door de halsstarrige pogingen van haar bewoners en patiënten om een menswaardig leven te verkrijgen, tegengewerkt door een falend systeem en geholpen door de (meestal) betrokken personeelsleden, probeert ze met wisselend succes haar studietijd door te komen Dit alles levert genoeg stof op voor een pakkend verhaal over persoonlijke groei, medeleven en het verwerven van een “beroepshouding”’ .Dit is het verhaal van een grote groep mensen die ondanks, of dankzij hun aandoening weinig stem hadden of hebben. Want om Stien haar verhaal te vertellen, moet je ook hun verhaal kennen.
