Beurtelings ironisch, poëtisch en filosofisch overziet György Konrád het leven vanuit het perspectief van Kalligaro, een oudere man die nog maar weinig in het vooruitzicht heeft, maar juist daarom ook afstand kan nemen tot de dingen die voor anderen zo vreselijk belangrijk zijn. In verhalen die vaak tot de essentie zijn ingedikt, mijmert Konrád over onderwerpen als ouderdom en roem, het platteland, de holocaust, de voordelen van de eenzaamheid en de bevrijding van levenslange lasten. Het lijkt allemaal achteloos genoteerd, maar alleen grote schrijvers weten de onderwerpen zo naar hun hand te zetten.
