Linus heeft zijn hele toekomst uitgestippeld, een toekomst vol gouden medailles, tot een auto-ongeluk alles wegneemt, en nu weet hij niet meer wie hij is. Aster heeft een talent voor chaos. Spijbelen, vechtpartijen, feesten, kussen zonder nadenken – zolang hij maar niet stilstaat bij wat echt telt.
Bij Asters zoveelste overtreding is de maat vol. De directrice geeft hem nog één kans. In plaats van strafstudie stelt ze Aster aan als Linus’ begeleider bij zijn terugkeer naar school, maar daar zit geen van beiden op te wachten. Aster heeft geen zin om een oppas te zijn, en Linus wil niet gered worden.
Hoe meer ze elkaar wegduwen, hoe duidelijker het wordt dat ze misschien toch meer gemeen hebben dan ze dachten. Ze lijken totaal verschillend, maar het is juist die afstand die hen de ruimte geeft om eindelijk naar zichzelf te kijken.
Maar oude patronen en diepe wonden laten zich niet zomaar helen. Want wat als ze voor elkaar willen kiezen, maar niet weten hoe?
