In Hoogseizoen (1962) beschrijft Simon Vinkenoog de ontluikende jongerencultuur op en rond het Leidseplein, het eerste drugsgebruik in Nederland en het prille ontstaan van een tegencultuur. Vinkenoog werkt overdag als journalist, maar begeeft zich in de nachtelijke uren onder jonge kunstenaars en nozems; de vrijdenkende voorhoede die het pad effende naar de roerige jaren zestig. Intussen worstelt de auteur in deze autobiografische roman met zijn aanstaande vaderschap, de liefde en de zoektocht naar zijn plek in de maatschappij. Deze vergeten klassieker van Vinkenoog leest als een roes. Een waardevol tijdsdocument, geschreven in de voor Vinkenoog kenmerkende gedreven stijl.
