Zolang te water was in 1954 het scandaleuze romandebuut van Simon Vinkenoog. Een krachtig pleidooi voor dit boek hield Louis Paul Boon: 'Zolang te water is een mooi boek en een moedig boek, zelfs al wil het 'geen vragen oproepen'. Of juist daarom. Het geeft slechts een getuigenis. Het zegt dieper en overtuigender nog dan De Avonden dat deze jeugd aan haar lot werd overgelaten, nadat men ze niet meer met het bekende kluitje in het riet kreeg. En bijna zonder pijn bekent het, dat zij diep pessimistisch, ongelovig en amoreel is... en juist hierdoor geeft het een kaakslag aan de oudere generaties, die optimistisch, gelovig en immoreel waren.'
