Als Kapitein Hein Stavast op een van de zeven wereldzeeën zijn grote reizen maakt, zijn zijn kinderen Parel, Pluis en Krekel in de kost bij juffrouw Houtepin, die allesbehalve vriendelijk voor hen is. Zij heeft altijd een slecht-weer-bui, de kinderen krijgen beroerd-weer-ete en 'n maartse-bui-behandeling.
Op 'n avond, als de kinderen weer eens direct na het eten naar zolder zijn gestuurd waar ze moeten slapen, herinnert Pluis zich dat zij haar sterrenboek beneden heeft laten liggen. Zij sluipt stilletjes naar beneden en ziet dan dat de deur van een kamer die altijd op slot was, nu open staat. De kamer is geheel leeg en donker en tussen de openstaande balkondeuren ziet zij, afgetekend tegen de met sterren bezaaide hemel, 'n donkere figuur staan in zeemanskleren en met een zuidwester op. Pluis is merkwaardig, niet bang en vertelt de vreemde figuur dat haar vader kapitein is op de IJzeren Hein.
"Ik ben van de sterren" is het raadselachtige antwoord, "mijn schip vaart langs de hemel. Ik ben de schipper van de Argo" Dan hangt de mysterieuze verschijning haar een ketting om, waaraan een zilveren hart hangt met 'n fonkelende ster. Hij fluistert haar vervolgens een spreuk in die zij goed moet onthouden. -Zo dikwijls zij in het sterrehart kijkt en de spreuk uitspreekt, zal zij de kracht vinden alle moeilijkheden te overwinnen.- En moeilijkheden komen er! De kinderen herinneren zich dat hun vader een brief geschreven heeft die in een oud koffertje bewaard wordt en die alleen geopend mag worden in geval van nood.
Nu juffrouw Houtepin ze alle drie op straat gegooid heeft vinden zij dat het tijd wordt het koffertje te bemachtigen. Zij slagen erin het koffertje dat bij juffrouw Houtepin op zolder aan 'n spijker aan de hanebalken hangt, te pakken te krijgen en lezen dan in vaders brief dat zij naar de haven van Oudehaven moeten gaan waar het schop van Peer, schipper van de Grote Beer, voor anker ligt. Zij belanden in Hotel Habbekrats dat op palen is gebouwd op een piepklein eilandje dat net zo groot is als het eiland zelf. In 'n noodweer wordt het hotel bijna overspoeld, het raakt los van de palen en drijft stuurloos op zee rond. Hein Stavast beleeft intussen met zijn bemanning, bootsman Berend Botje, matroos Arend en scheepsmaatje Dolle Driesje, ook eigenaardigheden, maar met behulp van de Schipper van de Argo en het sterrehart ontmoeten de kinderen van Hein Stavast weer hun vader. Nog éénmaal verschijnt de mysterieuze gedaante van de schipper van de Argo en richt zijn sterre-ogen op Pluis. Dan verdwijnt hij als een heldere witte ster tussen uiteenspattende vreugdevuurwerk in de donkere nacht.
Een prachtig, boeiend verteld verhaal vol fantasie, dat kinderen vanaf 10 jaar in één ruk zullen uitlezen.
Op 'n avond, als de kinderen weer eens direct na het eten naar zolder zijn gestuurd waar ze moeten slapen, herinnert Pluis zich dat zij haar sterrenboek beneden heeft laten liggen. Zij sluipt stilletjes naar beneden en ziet dan dat de deur van een kamer die altijd op slot was, nu open staat. De kamer is geheel leeg en donker en tussen de openstaande balkondeuren ziet zij, afgetekend tegen de met sterren bezaaide hemel, 'n donkere figuur staan in zeemanskleren en met een zuidwester op. Pluis is merkwaardig, niet bang en vertelt de vreemde figuur dat haar vader kapitein is op de IJzeren Hein.
"Ik ben van de sterren" is het raadselachtige antwoord, "mijn schip vaart langs de hemel. Ik ben de schipper van de Argo" Dan hangt de mysterieuze verschijning haar een ketting om, waaraan een zilveren hart hangt met 'n fonkelende ster. Hij fluistert haar vervolgens een spreuk in die zij goed moet onthouden. -Zo dikwijls zij in het sterrehart kijkt en de spreuk uitspreekt, zal zij de kracht vinden alle moeilijkheden te overwinnen.- En moeilijkheden komen er! De kinderen herinneren zich dat hun vader een brief geschreven heeft die in een oud koffertje bewaard wordt en die alleen geopend mag worden in geval van nood.
Nu juffrouw Houtepin ze alle drie op straat gegooid heeft vinden zij dat het tijd wordt het koffertje te bemachtigen. Zij slagen erin het koffertje dat bij juffrouw Houtepin op zolder aan 'n spijker aan de hanebalken hangt, te pakken te krijgen en lezen dan in vaders brief dat zij naar de haven van Oudehaven moeten gaan waar het schop van Peer, schipper van de Grote Beer, voor anker ligt. Zij belanden in Hotel Habbekrats dat op palen is gebouwd op een piepklein eilandje dat net zo groot is als het eiland zelf. In 'n noodweer wordt het hotel bijna overspoeld, het raakt los van de palen en drijft stuurloos op zee rond. Hein Stavast beleeft intussen met zijn bemanning, bootsman Berend Botje, matroos Arend en scheepsmaatje Dolle Driesje, ook eigenaardigheden, maar met behulp van de Schipper van de Argo en het sterrehart ontmoeten de kinderen van Hein Stavast weer hun vader. Nog éénmaal verschijnt de mysterieuze gedaante van de schipper van de Argo en richt zijn sterre-ogen op Pluis. Dan verdwijnt hij als een heldere witte ster tussen uiteenspattende vreugdevuurwerk in de donkere nacht.
Een prachtig, boeiend verteld verhaal vol fantasie, dat kinderen vanaf 10 jaar in één ruk zullen uitlezen.
