Samir (een Galilese imam) en Boetros (een Galilese pastor) hebben in dit boek met elkaar in een gezellig koffiehuis een openhartig gesprek over islam en christendom, en vooral over het feit dat zij allebei ‘Israëli’s’ zijn. Hoe kunnen ze met dat thema ‘Israël’ leven, elk vanuit hun eigen godsdienst? Jodendom, christendom en islam, drie ‘Abrahamitische’ godsdiensten, maar o, wat een verschillen! Alle drie kennen ze de Bijbel - al heeft de moslim liever de Qur’an - alle drie aanbidden zij dezelfde God (of is zelfs dát niet eens waar!?). Maar de verschillen zijn enorm: over Ismaïl (Ismaël), over Isa (Jezus), over Moehammad (Mohammed), en vooral: over wat er nu met Israël moet gebeuren. Samirs Allah zegt: Eruit met Israël! Palestina is sinds de zevende eeuw van mij! Boetros’ God zegt: Op een dag zal Israël tot Mij terugkeren en dan wordt heel Palestina weer ‘Israël’! Wie heeft er gelijk? Of zit het nog anders in elkaar? Als Isa/Jezus terugkomt, zal er dan plaats zijn voor Joden? Of voor christenen? Of voor moslims? Af en toe denk je: Nu gaat het knallen tussen Samir en Boetros! Maar ze blijven gelukkig vriendelijk tegen elkaar. Ach ze wonen ook al zólang samen in datzelfde Galilese stadje.
