Ik heb een boek geschreven. Het heet Italië voor idioten. Waarbij de idioot in de titel het hoofdpersonage is. Dat ben ikzelf. Waarbij een man, overlever van vele midlife- en levercrisissen, zijn geluk zoekt in Italië en dat vindt, maar niet helemaal. Gebaseerd op een ongeveer echt gebeurd verhaal: dat van mij.
In 2010 kregen mijn vrouw en ik het zot in de kop: na een vakantie in de liefelijke Marche wilden we daar een huis kopen. Dat resulteerde in een diepmenselijk en soms hilarisch avontuur waarbij vriendschap, een oorlog om een olijfoogst en 1000 theezakjes een onmiskenbare hoofdrol spelen. En waarbij de auteur en zijn gezin leren dat het overal hetzelfde is, maar dan in Italië wel met beter weer.
Ondertussen kreeg de auteur ook kanker: een mens zou van minder melancholisch worden. Het boek wordt gelardeerd met sprekende foto’s, levenswijsheid en kolder, die men nodig heeft om te overleven, waar men ook woont. Geschikt voor terugkerende vakantiegangers, optimistische misantropen en Italië-lovers die de drukte in Toscane een beetje beu zijn.
In 2010 kregen mijn vrouw en ik het zot in de kop: na een vakantie in de liefelijke Marche wilden we daar een huis kopen. Dat resulteerde in een diepmenselijk en soms hilarisch avontuur waarbij vriendschap, een oorlog om een olijfoogst en 1000 theezakjes een onmiskenbare hoofdrol spelen. En waarbij de auteur en zijn gezin leren dat het overal hetzelfde is, maar dan in Italië wel met beter weer.
Ondertussen kreeg de auteur ook kanker: een mens zou van minder melancholisch worden. Het boek wordt gelardeerd met sprekende foto’s, levenswijsheid en kolder, die men nodig heeft om te overleven, waar men ook woont. Geschikt voor terugkerende vakantiegangers, optimistische misantropen en Italië-lovers die de drukte in Toscane een beetje beu zijn.
