Je zou niet zeggen dat je ziek bent. Dat is de veelzeggende titel van deze bundel met verhalen. Ze zijn geschreven door Christine van Reeuwijk, een vrouw die in haar kwetsbaarheid als chronisch zieke een ontroerende vitaliteit laat zien. Dat doet zij tegen de klippen op want er is zo vaak en zo hard aan haar ziekte getwijfeld dat een gewone geest gebroken zou zijn. Maar haar geest blijft ongebroken, ook als ze eindelijk hoort dat er een energiestofwisselingsziekte wordt vastgesteld, ook als ze weet dat ze steeds meer fysieke beperkingen zal hebben. Ze blijft kiezen voor het leven en straalt dat uit in een bewonderenswaardige veerkracht. Ze beschikt daarbij over een groot talent: om te observeren en om dat zo vast te leggen in verhalen dat de lezer steeds weer geraakt wordt. Bijna niemand maakt mee wat Christine van Reeuwijk elke dag ervaart: om afhankelijk te zijn. En toch gaat elk verhaal over ieder van ons. Want haar droom dat ieder mag zijn zoals hij of zij ten diepste bedoeld is, is de droom van ons allemaal. Haar troost en bezieling vanuit het geloof zijn niet anders dan van welke kerkganger ook. En haar vraag midden in de coronacrisis aan premier Mark Rutte – Hoe gaat het met je? – moet de vraag van ons allemaal zijn aan onze naasten. In die zin gaat elk verhaal over ons allemaal. En dat is een grote verdienste van Christine van Reeuwijk. Lees daarom deze bundel, luister naar de ander, doe goed voor je naaste en kom thuis op je bestemming.
