‘In een trillende nevel hangt heimwee aan een waslijn te drogen. Degenen die ik vijf, tien en vijftien jaar geleden was, komen nu zoetjesaan samen. Ze willen allen leven, en in leven blijven. De jongen van elf, die wilde wonen in het kasteel dat hij uit legosteentjes had opgetrokken, geeft de tien jaar oudere, bezeten van de wil om Ovidius te overtreffen, een schop in zijn kruis. Allemaal zitten we met paperassen als blindgangers op schoot. Wachtend op de explosie.’
Alle personages in deze verhalenbundel lijden aan koprot. De koprot openbaart zich in hun staat van onthecht zijn en delirante stijl van spreken. Krachtig proza met een beukend ritme. Alweer een zwarte literaire diamant van Harry Vaandrager!
Harry Vaandrager schrijft poëzie en proza. In 2010 verscheen bij het balanseer Aan barrels, zijn prozadebuut. ‘De grofheid van de taal, de brute kracht van de beelden en de walging van het bestaan spatten de lezer tegemoet.’ (Piet Gerbrandy)
Alle personages in deze verhalenbundel lijden aan koprot. De koprot openbaart zich in hun staat van onthecht zijn en delirante stijl van spreken. Krachtig proza met een beukend ritme. Alweer een zwarte literaire diamant van Harry Vaandrager!
Harry Vaandrager schrijft poëzie en proza. In 2010 verscheen bij het balanseer Aan barrels, zijn prozadebuut. ‘De grofheid van de taal, de brute kracht van de beelden en de walging van het bestaan spatten de lezer tegemoet.’ (Piet Gerbrandy)
