Hans van Mierlo was de meest vernieuwende Nederlandse politicus van de tweede helft van de afgelopen eeuw. Op cruciale momenten heeft hij zijn stem verheven, tégen verzuiling en de betonnen macht, vóór directere vormen van democratie. Zijn betekenis voor de Nederlandse politiek kan moeilijk worden overschat. Hij voelde als geen ander aan wat er mis was met onze democratie en wist kernachtig te verwoorden wat ter discussie gesteld moest worden: 'De vanzelfsprekendheid van de macht en het ontbreken van het zelfreinigend vermogen van diezelfde macht.' Zijn werk - redevoeringen, voordrachten en spraakmakende essays - wordt gekenmerkt door een heldere, laconieke toon, door humor en eruditie, door een uniek gevoel voor de tijdgeest, door een passie voor duidelijke taal, voor authenticiteit, voor transparantie van politiek en democratie. In Een krankzinnig avontuur zijn de belangrijkste geschriften bijeengebracht. Ernst Bakker, Edmond Hofland, Annath Koster, Lennart van der Meulen en Carla Pauw maakten de selectie.
