In mei 1941 begint de zestienjarige Lena met het bijhouden van een dagboek. Ze schrijft over alles wat een tiener bezighoudt: haar dromen en angsten, haar stille liefde, Vova, en haar slechte cijfers op school. Maar na de inval van de nazi s maakt haar persoonlijke verhaal steeds meer plaats voor de oorlog: de honger, de wanhoop, de doden in de belegerde stad. Het dagelijks leven van de familie Moechina wordt in korte tijd ondraaglijk zwaar, en in Leningrad vallen door honger en bombardementen tussen de zeshonderdduizend en anderhalf miljoen doden. Op 8 februari schrijft Lena: `Gistermorgen is mama gestorven. Ik blijf alleen achter. Het dagboek eindigt abrupt op 25 mei 1942, de dag waarop Lena schrijft dat ze denkt dat ze geëvacueerd zal worden.
Lena s dagboek werd in 1962 door een onbekende naar het Staatsarchief gebracht en werd ontdekt door een historicus aan de Universiteit van Sint-Petersburg, die een treffende vergelijking maakte met het dagboek van Anne Frank. Hij ging er vanuit dat ook Lena was overleden. Uiteindelijk blijkt dat Lena Moechina de oorlog overleefd had.
Lena s dagboek werd in 1962 door een onbekende naar het Staatsarchief gebracht en werd ontdekt door een historicus aan de Universiteit van Sint-Petersburg, die een treffende vergelijking maakte met het dagboek van Anne Frank. Hij ging er vanuit dat ook Lena was overleden. Uiteindelijk blijkt dat Lena Moechina de oorlog overleefd had.
