Nooit gestelde vragen over De Groote Oorlog beantwoord 'Is over de Grote Oorlog nog niet alles gekend?' vraagt Arnout Hauben zich af in Ten oorlog. Een eeuw na de feiten blijkt de geschiedschrijving over de 'Moeder van alle oorlogen' nog altijd ernstige lacunes te vertonen die onder meer te wijten zijn aan een overwegend Franse en Franstalige lezing van de historische gebeurtenissen. In De grote leemte zoekt de auteur naar antwoorden op concrete vragen die verrassend genoeg nooit gesteld of beantwoord werden, zoals: 'Waarom is aan de IJzer niet meteen een beroep gedaan op het water als bondgenoot?' Maar ook de ruimere context wordt niet uit het oog verloren. Waarom beginnen musea en boeken over de Eerste Wereldoorlog doorgaans met de Duitse inval in België? Was die oorlog toen al niet een hele tijd bezig? Waarom slaat men de beginfase en de aanloop over? De grote leemte brengt een samenhangend verhaal van lang gerijpte en herwerkte bijdragen, aangevuld met bindteksten over de 'kleine, noordelijke Westhoek', waar het Belgische leger vier jaar bivakkeerde naast Franse en Britse lotgenoten en waar de 'groten der aarde' met uiteenlopende motieven onze pacifistische vorst kwamen opzoeken. Dit buiten de traditionele geschiedenislijnen kleurende boek is een vurig pleidooi voor een meer geïntegreerde vorm van geschiedschrijven over de Grote Oorlog, het Belgische én het Vlaamse verhaal. Het pleit tegen de opvatting dat elk land zijn eigen waarheid heeft, waardoor nieuwe mythes het dreigen te halen van de feiten, en vóór het erkennen van een gedeelde verantwoordelijkheid bij de hoofdrolspelers in deze tragedie.
