De Litouwse verhalen (1917) geven een realistisch portret van de inwoners van het zogenaamde Memelland, ooit Pruisisch-Duits grondgebied, nu een deel van Litouwen. De levenslust van de personages springt meteen in het oog. Het zijn arme mensen, maar ze willen hogerop. Ze hebben daar nogal wat kuiperijen voor over en omzeilen zonder scrupules de Duitse overheid en de rijke landeigenaren. Met veel humor schetst Hermann Sudermann een wereld die niet meer bestaat, maar die we ons dankzij deze verhalen nog levendig kunnen voorstellen. Een auteur die zijn plaats in de Duitse literatuur mag opeisen
