De Tachtigjarige Oorlog is levend erfgoed. De overwinningen en nederlagen, belegeringen en veldslagen, aanvallen en furies staan letterlijk en figuurlijk in ons collectief geheugen gegrift. Veel oorlogsverhalen gaan vergezeld van fysieke overblijfselen uit de zestiende en zeventiende eeuw. Mensen bewaarden brokstukken, kanonskogels en beschadigde heiligenbeelden als aandenken. Ze lieten gevelstenen, schilderijen, medailles, keramiek, zilverwerk en glas maken met voorstellingen erop die herinnerden aan de oorlog. Marianne Eekhout beschrijft waarom materiële herinneringen aan een oorlog, in dit geval de Tachtigjarige Oorlog, bewaard worden. In de privé-omgeving wilden mensen op deze manier hun eigen, positieve of negatieve, verhaal levend houden. En ze waren trots op de ontvangen geschenken. Op stedelijk en nationaal niveau gebruikten politieke en religieuze leiders memorabilia om harmonie te bevorderen en een gezamenlijke identiteit te bewerkstelligen. De memorabilia van de Tachtigjarige Oorlog maken de strijd tastbaar en onvergetelijk, tot op de dag van vandaag.
