Dit verhaal gaat over geweld in de kindertijd, veel geweld en de enorme schade die dat aanricht in mens en maatschappij. Het gaat uiteraard over pijn en angst maar ook over de vindingrijkheid van het organisme om zich aan te passen aan de voortdurend wisselende omstandigheden. Het is eigenlijk bijna niet voor te stellen hoeveel een mens, ook een zich ontwikkelende mens kan verdragen. Dat zal genetisch bepaald zijn, natuurlijk, de overlevingsdrang. Het andere is systeem, milieu, minstens zo bepalend. Gelukkig dat wij niet alles van tevoren weten, vaak niet eens waarheen wij op weg zijn.
Maar naast wanhoop is er ook hoop, altijd. Want wij zijn niet alleen. Het is ook niet ons lot om mens te zijn maar onze bestemming.
Maar naast wanhoop is er ook hoop, altijd. Want wij zijn niet alleen. Het is ook niet ons lot om mens te zijn maar onze bestemming.
