Erika Mann, de lievelingsdochter van Thomas Mann, over haar vader. Een boek met herinneringen aan Thomas Mann en een selectie uit de briefwisseling tussen Erika en haar ouders. Het verslag van een bijzondere relatie.
Hij noemde haar zijn 'dappere, heerlijke kind'. Erika was het lievelingskind van Thomas Mann en zij heeft hem op belangrijke momenten in zijn leven sterk beïnvloed. Toen hij in 1933 aarzelde nazi-Duitsland te verlaten, heeft zij hem over deze twijfel heen geholpen. En bij zijn emigratie in 1938 naar Amerika was het Erika die hem hielp in de Nieuwe Wereld een plaats te vinden. In de laatste tien jaar van zijn leven ten slotte was zijn oudste dochter zijn naaste medewerkster, zijn steun en toeverlaat: zij redigeerde zijn teksten, organiseerde zijn optredens, regelde zijn contracten.
Zelden zal er van een mooiere, intensievere, vruchtbaarder verhouding tussen vader en dochter sprake zijn geweest," schreef een huisvriend, de dirigent Bruno Walter. De geschiedenis van deze bijzondere vader-dochterrelatie wordt in dit boek geopenbaard. Het opent met een lang gesprek met Erika, daterend van een jaar voor haar dood -, waarin herinneringen aan haar vroegste jeugd worden opgehaald. Het middendeel bestaat uit brieven van en aan haar ouders Katia en Thomas Mann, waarin haar levendige, springerige geest en hun grote onderlinge verbondenheid treffend tot uiting komt. Het slot wordt gevormd door het geschrift dat zij een jaar na de dood van Thomas Mann (1955) publiceerde onder de titel Het laatste jaar.
Hij noemde haar zijn 'dappere, heerlijke kind'. Erika was het lievelingskind van Thomas Mann en zij heeft hem op belangrijke momenten in zijn leven sterk beïnvloed. Toen hij in 1933 aarzelde nazi-Duitsland te verlaten, heeft zij hem over deze twijfel heen geholpen. En bij zijn emigratie in 1938 naar Amerika was het Erika die hem hielp in de Nieuwe Wereld een plaats te vinden. In de laatste tien jaar van zijn leven ten slotte was zijn oudste dochter zijn naaste medewerkster, zijn steun en toeverlaat: zij redigeerde zijn teksten, organiseerde zijn optredens, regelde zijn contracten.
Zelden zal er van een mooiere, intensievere, vruchtbaarder verhouding tussen vader en dochter sprake zijn geweest," schreef een huisvriend, de dirigent Bruno Walter. De geschiedenis van deze bijzondere vader-dochterrelatie wordt in dit boek geopenbaard. Het opent met een lang gesprek met Erika, daterend van een jaar voor haar dood -, waarin herinneringen aan haar vroegste jeugd worden opgehaald. Het middendeel bestaat uit brieven van en aan haar ouders Katia en Thomas Mann, waarin haar levendige, springerige geest en hun grote onderlinge verbondenheid treffend tot uiting komt. Het slot wordt gevormd door het geschrift dat zij een jaar na de dood van Thomas Mann (1955) publiceerde onder de titel Het laatste jaar.
