Booker Prize-winnaar Howard Jacobson was veertig toen hij debuteerde als romanschrijver. In Moederskind blikt hij terug op het leven dat hem daar bracht. Geboren in een arbeidersmilieu in Manchester, als achterkleinzoon van Litouwse en Russische immigranten, werd Jacobson opgevoed door zijn moeder, oma en tante Joyce. Vanaf zijn tiende kregen deze vrouwen tegenwicht van zijn veel praktischer ingestelde vader Max, die met lede ogen aanzag hoe zijn zoon dreigde op te groeien tot een overgevoelig watje.
Van de groeipijnen van zijn jeugd neemt Jacobson ons mee naar zijn studie in Cambridge en de universiteit van Sydney, waar hij een paar jaar werkt. Na zijn eerste huwelijk en de geboorte van zijn zoon woonde hij in plaatsen als Londen, Wolverhampton, Boscastle en Melbourne, en had hij veel verschillende baantjes om de eindjes aan elkaar te knopen: hij verkocht handtassen, gaf Engelse les en hielp bij het runnen van een Australisch restaurant aan de noordkust van Cornwall.
Vol met Jacobsons kenmerkende humor en doordrenkt met bitterzoete herinneringen aan zijn ouders is Moederskind het verhaal van de geboorte van een schrijver, maar ook van de wendingen die het leven neemt, en van het leren begrijpen wie je bent voordat je de schrijver kunt worden die je moet zijn.
Howard Jacobson (Manchester, 1942) is een van de geestigste schrijvers van Engeland. Met zijn roman De Finklerkwestie won hij de Booker Prize, zijn roman J behaalde de shortlist.
‘Met dit even kolderiek-hilarische als ernstige boek heeft Howard Jacobson een dijk van een memoir op zijn naam gebracht.’
the daily telegraph
‘De grappen en grollen buitelen zoals altijd over elkaar heen, maar laat je door al die zelfspot en zelfkastijding niet misleiden; dit is een diepzinnig en bij tijden navrant boek.’
Simon Schama
‘In het buitengewoon geestige, wijze en jaloersmakend soepel geschreven Moederskind legt Howard Jacobson de wortels van zijn originaliteit als schrijver bloot. Een beter contemporain relaas van wat het kost om schrijver te worden ben ik nog niet tegengekomen.’
The Spectator
‘Fascinerend. (...) Onder alle komische overdrijving in Moederskind proef je iets veel serieuzers en wezenlijkers, dat te maken heeft met de levenslange worsteling om de levens en subjectiviteiten van je ouders en hun ouders te rijmen met je eigen behoeften en verlangens.’
The Guardian
Van de groeipijnen van zijn jeugd neemt Jacobson ons mee naar zijn studie in Cambridge en de universiteit van Sydney, waar hij een paar jaar werkt. Na zijn eerste huwelijk en de geboorte van zijn zoon woonde hij in plaatsen als Londen, Wolverhampton, Boscastle en Melbourne, en had hij veel verschillende baantjes om de eindjes aan elkaar te knopen: hij verkocht handtassen, gaf Engelse les en hielp bij het runnen van een Australisch restaurant aan de noordkust van Cornwall.
Vol met Jacobsons kenmerkende humor en doordrenkt met bitterzoete herinneringen aan zijn ouders is Moederskind het verhaal van de geboorte van een schrijver, maar ook van de wendingen die het leven neemt, en van het leren begrijpen wie je bent voordat je de schrijver kunt worden die je moet zijn.
Howard Jacobson (Manchester, 1942) is een van de geestigste schrijvers van Engeland. Met zijn roman De Finklerkwestie won hij de Booker Prize, zijn roman J behaalde de shortlist.
‘Met dit even kolderiek-hilarische als ernstige boek heeft Howard Jacobson een dijk van een memoir op zijn naam gebracht.’
the daily telegraph
‘De grappen en grollen buitelen zoals altijd over elkaar heen, maar laat je door al die zelfspot en zelfkastijding niet misleiden; dit is een diepzinnig en bij tijden navrant boek.’
Simon Schama
‘In het buitengewoon geestige, wijze en jaloersmakend soepel geschreven Moederskind legt Howard Jacobson de wortels van zijn originaliteit als schrijver bloot. Een beter contemporain relaas van wat het kost om schrijver te worden ben ik nog niet tegengekomen.’
The Spectator
‘Fascinerend. (...) Onder alle komische overdrijving in Moederskind proef je iets veel serieuzers en wezenlijkers, dat te maken heeft met de levenslange worsteling om de levens en subjectiviteiten van je ouders en hun ouders te rijmen met je eigen behoeften en verlangens.’
The Guardian
