Als met het bruto nationaal product van een land ook het percentage burgers toeneemt dat zich moet redden zonder basisonderwijs, gezondheidszorg en andere elementaire voorzieningen, kunnen we dan blijven volhouden dat zo'n land zich op een goede manier ontwikkelt? Als we ons verlaten op economische indicatoren, kunnen we dan ooit doorgronden hoe het werkelijk gesteld is met de miljarden individuen op deze wereld? In deze overtuigende studie betoogt Martha Nussbaum dat het heersende denken een ontwikkelingsbeleid heeft opgeleverd waarin nauwelijks enige aandacht wordt besteed aan enkele van de meest elementaire menselijke behoeften: waardigheid en zelfrespect. Nussbaum ontwikkelde, samen met onder anderen Nobelprijswinnaar Amartya Sen, een alternatief model waarmee de stand van de menselijke ontwikkeling kan worden bepaald, uitgaande van de simpele vraag: wat kan elk mens doen en zijn? Welke reële mogelijkheden staan voor hem of haar open?
