Ton Rozeman
Nu gaat het gebeuren
Als hij bericht krijgt dat zijn vader in het ziekenhuis ligt, grijpt de
ik-figuur dat aan om zijn troosteloze bestaan in Antwerpen en zijn moeizame relatie
met Tes even te ontvluchten; hij neemt de trein naar Den Haag om zijn ouders te
bezoeken. Bij toeval krijgt hij de kans daar in de buurt een kamer te huren en hij
besluit, geheel tegen zijn natuur in en zonder verder plan, het erop te wagen.
Maar dat kan Tes maar moeilijk verkroppen
'Klein leed' beklemmend beschreven door een van Neerlands
beste verhalenschrijvers
Nu gaat het gebeuren is een indringend verhaal over levens die elkaar in een
wurggreep houden. De handelsmerken van Ton Rozeman die wij kennen uit zijn
andere werk suggestiviteit, snelle dialogen en voelbaar gemaakte tragiek zijn ook
hier volop aanwezig.
Ze zei dat ze contact had gehad met iemand van een telefonische hulpdienst. Ik moest
niet denken dat het een crisisdienst was, maar toen ze er meer over vertelde, maakte
het op mij wel die indruk. Ze had een man aan de telefoon gekregen die zich
voorstelde als Tom. Ze had tegen hem gezegd dat ze niet wist of dit nummer ook voor
haar was bedoeld. Ze was niet ten einde raad, ze had geen plannen om zich in de
Schelde te verdrinken. Tom had geantwoord dat de hulpdienst niet speciaal bedoeld
was voor mensen die met hun mobiel vanuit de Schelde telefoneerden. Hij zei dat hij
het op prijs stelde dat Tes ruim voor die tijd contact zocht, en ze hadden er samen om
gelachen. Daarna had Tes gezegd dat het sowieso niet zo ver met haar zou komen, en
er volgde een gesprek dat volgens haar prettig was en niet geforceerd. 'Hij begreep
me,' zei ze. 'Hij begreep me helemaal.' Ze had hem verteld over ons, over dat ik
zomaar in Den Haag een flat had genomen en dat ze niet wist waar ze met me aan toe
was. Hij had wat vragen gesteld over hoe het zo ver was gekomen, en uiteindelijk had
hij erkend dat het een verdraaid lastige kwestie was.
