‘Ommuurd en ingesluisd’ verhaalt tweeduizend jaar geschiedenis over onderwijs en wetenschap, met als geografisch centrum Zeeuws-Vlaanderen, de geboortestreek van de schrijver, met een grote cirkel er omheen. Tevens is het verhaal heel persoonlijk met ervaringen en visies op de opvoeding en het onderwijs van de betreffende auteur. Ook leden uit de familiestamboom van de auteur vinden hun plek in de historische beschrijvingen. Het begrip ‘mens’ wordt in de context van een voorgeboortelijke tijd en het leven na de dood geplaatst. De zich opeenvolgende ontwikkelingsfasen van het kind, worden op een vrijmakende manier beschreven. Het individuele levensverhaal doet de moderne strijd uit de doeken, om uit de ommuring en de insluizing van de kindertijd en jeugd te breken. Hoe bereikt de jonge mens het moment van zelfrealisatie in de tegenwoordige maatschappij? Een geëvolueerd materialistisch mensbeeld wordt beantwoord met een dynamieke idealistische visie op de zich ontwikkelende mens.
