'Op 9 juli 2012 stierf mijn zoon Marnix aan een wurgspel. Hij was
vijftien, hoogbegaafd, introvert en waande zich onaantastbaar.
Jammer genoeg ontbrak het hem aan de natuurlijke reflex om de
dood niet te tarten.
Ik ben deze biografie beginnen schrijven uit angst, bang om alle
mooie momenten te vergeten en enkel die telefoon van mijn huilende
schoonmoeder te herinneren die zei: 'Hij heeft zich opgehangen.'
Het 'jeu du foulard' of de 'rêve indien' blijkt van alle tijden te zijn. Mijn doelpubliek is niet de groep van nieuwsgierige experimenterende
jongeren, tenzij iemand in hun omgeving stierf door 'accidentele
zelfdoding'. Het is een boek voor een breed volwassen publiek dat
zich moet informeren.
Mijn zoon was speciaal. Ongenaakbaar. Het was boeiend om over hem
te kunnen schrijven.' - Annette Boon
vijftien, hoogbegaafd, introvert en waande zich onaantastbaar.
Jammer genoeg ontbrak het hem aan de natuurlijke reflex om de
dood niet te tarten.
Ik ben deze biografie beginnen schrijven uit angst, bang om alle
mooie momenten te vergeten en enkel die telefoon van mijn huilende
schoonmoeder te herinneren die zei: 'Hij heeft zich opgehangen.'
Het 'jeu du foulard' of de 'rêve indien' blijkt van alle tijden te zijn. Mijn doelpubliek is niet de groep van nieuwsgierige experimenterende
jongeren, tenzij iemand in hun omgeving stierf door 'accidentele
zelfdoding'. Het is een boek voor een breed volwassen publiek dat
zich moet informeren.
Mijn zoon was speciaal. Ongenaakbaar. Het was boeiend om over hem
te kunnen schrijven.' - Annette Boon
