De Papalagi betekent 'de blanke' of 'de vreemde'. Het is een aanduiding voor ons, voor de Europese mens, zoals die bekeken en beschreven werd door het Zuidzee-opperhoofd Tuiavii uit Tiavea op Samoa. De wijze Tuiavii reisde aan het begin van de 20ste eeuw met een groep etnologen door Europa, leerde meer lezen onze cultuur terdege kennen en verwonderde zich over onze vreemde en soms beangstigende wijze van samenleven. Zijn redevoeringen die in dit boek verzameld werden, vormen een oproep tot zijn Polynesische landgenoten om zich los te maken van de 'verlichte' volkeren, waarmee ook zij zich hadden ingelaten. De cultuur van Europa beschouwt Tuiavii de 'primitieve' eilandbewoner als een dwaling. Hij kan ons niet volgen in de grote waarde die wij eraan schijnen toe te kennen. Hij bekijkt ons met een kinderlijke onbevangenheid en daarom ook zonder enige piëteit voor 'onze' waarden. Hij noemt de dingen bij hun naam. Hij begint onze opmerkelijke buitenkant te beschrijven en komt dan vanzelf bij onze innerlijke ongerijmdheden. Zo ontstaat een beeld van onszelf dat wij niet gewend zijn, waarbij wij niet meer weten of we nu moeten glimlachen om de tekenaar van dit beeld, of om zijn model om onszelf. De Duitser Eric Scheuermann bezorgde de eerste uitgave van deze toespraken in de jaren twintig. In 1929 verscheen de eerste Nederlandse vertaling. Sindsdien zijn er vele edities uitgebracht. Op dit moment worden in het buitenland weer grote oplagen gemaakt en deze herdruk van de nieuwe Nederlandse editie bewijst dat de Papalagi ook bij ons een grote populariteit geniet.
