Als je in Limburg woonde en priester wilde worden ging je naar het kleinseminarie Rolduc. Honderden zonen van boeren, mijnwerkers en middenstanders rukten zich los uit hun families en meldden zich bij de poorten van de eeuwenoude kostschool.
In Rolduc beschrijft Twan Geurts het leven en lijden van zijn klasgenoten vijftig jaar geleden. Zij zagen hoe hun school, een pijler van het rijke roomse leven, langzaam afbrokkelde en veranderde van een gesloten bolwerk in een gewone middelbare school. De sixties wervelden door het internaat. De priesterwens van de meeste leerlingen verdampte zienderogen. De school ging ook open voor jongens en meisjes uit de regio.
Precies in die jaren beleefde de katholieke kerk een tijdelijke lente met het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965). De meeste docenten van Rolduc wilden mee met hun tijd en eisten het einde van het celibaat. Maar godsdienstleraar Jo Gijsen, later bisschop van Roermond, ontpopte zich als het fundamentalistisch geweten van de school. In de docentenkamer ontbrandde een dramatische strijd tussen conservatieve en verlichte leerkrachten.
Bij alle recente onthullingen over seksueel misbruik in katholieke internaten leek het lang of Rolduc de dans zou ontspringen. Maar uitgerekend oud-bisschop Gijsen zit nu in de beklaagdenbank.
En hij is niet de enige.
