Vier generaties vrouwen kijken terug naar het meisje dat ze ooit waren, naar een verleden waarin niets mocht, maar soms veel gebeurde. Hun woorden zoeken een weg om te vertellen wat meestal verborgen bleef. Ze vatten in taal wat altijd is geweest, maar waarover zelden werd gesproken. In hun relaas spreekt het banale, het alledaags vrouwelijke, het diepst menselijke. Over lijf en leden, over zoenen en vrijen vertellen 101 vrouwen - onze grootmoeders en moeders - open en sereen, soms met enige schroom. Ver van schunnige cafépraat of zeemzoete stationsromans, nog verder dan de opgeklopte tv-seks, waar afwijking als norm geldt. De rode draad in hun verhaal is het leven, in zijn blote naakte zelf.
Aan Diane De Keyzer vertellen ze over seksuele voorlichting en hoe die al dan niet werd ontweken, over de allereerste menstruatie en de schaamte, over de verhaaltjes en het bijgeloof er rond. Ze weten nog goed hoe het was, die eerste keer. En hoe ze moesten voorbehoeden door voorzichtig te zijn en zeker niet te zingen in de kerk. Kortom, over de lusten en de lasten van de liefde. Over idolen, maten en gewichten en schoonheidsidealen die evolueren. En over de goesting ook…
Niet alleen getrouwde vrouwen die op mannen vallen doen hun verhaal, maar ook vrouwen die nooit trouwden of vrouwen die van vrouwen hielden, ook toen lesbisch niet bestond.
Aan Diane De Keyzer vertellen ze over seksuele voorlichting en hoe die al dan niet werd ontweken, over de allereerste menstruatie en de schaamte, over de verhaaltjes en het bijgeloof er rond. Ze weten nog goed hoe het was, die eerste keer. En hoe ze moesten voorbehoeden door voorzichtig te zijn en zeker niet te zingen in de kerk. Kortom, over de lusten en de lasten van de liefde. Over idolen, maten en gewichten en schoonheidsidealen die evolueren. En over de goesting ook…
Niet alleen getrouwde vrouwen die op mannen vallen doen hun verhaal, maar ook vrouwen die nooit trouwden of vrouwen die van vrouwen hielden, ook toen lesbisch niet bestond.
