Dit is een verzamelbundel van poëzie over 55 jaar. Zeer leesbaar en helder, nooit onverstaanbaar. Ben Sleumer deed veel inspiratie op in zijn werk (30 jaar) voor mensen met een verstandelijke beperking. Maar ook de natuur gaf hem voeding voor de vele haiku in deze bundel. Fragment: “ Het woord dat ik bedenk, bedoel ik niet. Het woord dat ik bedoel, verwoordt mij niet.” De in deze bundel opgenomen gebeden laten de persoonlijke geloofsbeleving en worsteling van de auteur zien. Verder bevat deze bundel liedteksten die veel op muziek zijn gezet, maar hier ook zonder noten melodieus klinken en verrassen. “Ik kan niet van woorden afblijven en zij niet van mij”, bekende Ben bij een prijsuitreiking. “Ze komen in me op en laten me niet meer los.” Poëzie is een bloem die kleur bekent.
