We leven in het tijdperk van het individu. We moeten slank, welvarend, gelukkig, extrovert en populair zijn. Dat is in onze cultuur het volmaakte beeld dat we van onszelf horen te hebben. We komen dat beeld ook overal tegen: in de reclame, de pers, alom in de sociale media. We krijgen voortdurend te horen dat we aan dat ideaalbeeld kunnen voldoen als we maar gewoon onze dromen najagen, dat we alles kunnen bereiken wat we maar willen, dat wij zelf – en wij alleen – de bron zijn van ons eigen succes. Dit model van het perfecte zelfbeeld kan echter buitengewoon riskant zijn. Mensen gaan gebukt onder dit onmogelijke droombeeld. De sociale druk is nog nooit zo groot geweest en leidt tot depressie en zelfmoord. Waar komt dat ideaalbeeld vandaan? Waarom heeft het zo’n grote invloed? Kunnen we het op de een of andere manier neutraliseren? In de zoektocht naar de antwoorden op deze vragen, voert Selfie ons van het Griekenland van de klassieke oudheid via de christelijke middeleeuwen naar de predikanten van het zelfvertrouwen in het Californië van de jaren tachtig, de opkomst van het narcisme en de selfie-generatie, en uiteindelijk de huidige tijd van hyper-individualistisch liberalisme. Selfie vertelt het ongelooflijke verhaal van die ene mens die we allemaal zo door en door kennen – onszelf.
