Een stukje uit het boek: ‘Hé, witje, bakra!’ Het was een jongensstem, vrij hoog. Jochie, wilde ze hem zeggen, hou je mond. Ik ben wit en in Nederland geboren, het land van de bakra’s, maar ik heb krullen en een Surinaams gezicht: kijk naar mijn neus, kijk naar mijn lippen. Die dingen heb ik dankzij mijn vader die hier is geboren. Dus ik hoor hier thuis, ik ben Surinaamse, al woon ik hier pas een maand. Isolde is met haar ouders naar Suriname verhuisd. Ze leert Martin kennen, een jongen met wie ze vriendschap sluit. Op een dag vinden ze een aapje en vanaf dat moment begint een spannend avontuur dat hen helemaal in het binnenland van Suriname brengt.
