Er is hier plaats voor vroeger. Voor de zoete geur van bewaarappels en de oorlog in haar hoofd. Voor afscheid. De woorden geven troost, al blijft die steeds naar haar oorsprong terugverwijzen. Tussen glas en gordijn is een ruimte voor veiligheid en kwetsbaarheid: de knusse plek waar de kat de uren wegspint, en ook de beklemmende tussenruimte – binnen noch buiten – die kooit, tentoonstelt en afschermt.
Vastgehaakt aan de surrealistische tekeningen van kunstenaar-graficus Roland de Winter geeft Erna Schelstraete erkenning voor wat pijn doet, omdat dat deel uitmaakt van het leven. Erwin Steyaert bespreekt in het nawoord de inherente spanning tussen auteur en graficus, het conflict op grond waarvan het werk van de ene nooit tot illustratie bij het werk van de andere verwordt. Elk rijdt een eigen poëtisch parcours.
