Amsterdam midden jaren ‘50. De gemeenteraad vergadert over de plaats voor een Nationaal Monument in de binnenstad. Een enkel winkeltje in de Jodenbuurt is ’s zondags open, de huizen in de wijde omtrek staan ondanks de woningnood hopeloos leeg. De mensen hebben de draad van het dagelijks leven weer opgevat, zoals Helles Merwede, die persoonsbewijzen voor de illegaliteit vervalste. Zijn beroep, fotograaf voor bruiloften en partijen, levert weinig op. Foto’s van jonge jongens garanderen een goed belegde boterham. De dertienjarige George, een van zijn modellen, verdient zo de licht- en gaspenningen voor thuis en de boeken voor het gymnasium.
Hij komt zijn buurmeisje Carla –dochter van een moff enhoer- tegen bij de door de fotograaf georganiseerde zwemavondjes in het AMVJ-bad. Anders dan nu was de klantenkring beperkt: vooral de gevestigde burgerij en de artistieke élite, verenigd in ‘De Kring’. Dat alles georganiseerd vanuit een keurig huis aan de –volgens sommigen- mooiste straat van Amsterdam: de Sarphatistraat.
‘Verboden Foto’s’ gaat over pedofilie, over de Tweede Wereldoorlog, liever gezegd de onmogelijkheid die te verwerken.
‘Verboden Foto’s’ gaat over muziek in het Concertgebouw, over het Waterlooplein, over… nou ja, over Amsterdam.
Volg het spoor terug… nog één keer, daarna werd het lente…, ook in Amsterdam.
