‘Ik ben een polderjongen. Voor mij verdwijnt een landweg vanzelfsprekend kaarsrecht aan de horizon. Eindeloze bomenrijen omzomen de wegen, met strakke regelmaat onderbroken door moderne boerenerven. Het lijnenspel van het nieuwe land is magisch. De polder is mijn thuis’ Het is 1930 als de zesjarige Nico de Wieringermeer ziet droogvallen. Vijftien jaar later verruilt hij een beginnend tuindersbestaan voor een baan in de polder, die door de Duitsers onder water is gezet en zwaargehavend uit de oorlog komt. ‘Kijk niet naar de puinhopen, Nico. Zie wat het straks weer worden kan!’ Het is het begin van een lange zwerftocht over de bodem van de Zuiderzee. Gedurende zijn leven ziet Nico de jonge polders langzaam veranderen in het modernste landbouwgebied ter wereld. In niets lijkt het landschap van Flevoland op de polders uit Nico’s jeugd. Te midden van die lege landschappen moeten Nico en zijn gezin telkens zien te overleven in kleine gemeenschappen waar iedereen op elkaar aangewezen is. Hoe blijf je trouw aan je familiewaarden en kun je tegelijk openstaan voor nieuwe mogelijkheden? In Verder dan de hemel vertelt Alex Dol het verhaal van zijn grootvader Nico. Aan de hand van die familiegeschiedenis onderzoekt hij zijn verbondenheid met Flevoland, zijn geboortegrond. Een verhaal over doorzettingsvermogen, maakbaarheid, verbeeldingskracht en de ongrijpbare relatie tussen landschap en karakter.
