MET VOORWOORD WIETEKE VAN DORT
Na het einde van de Japanse bezetting in 1945 besloten duizenden Nederlanders Indonesië te verlaten. Verscheidene Hollandse kinderen met hun Indische moeder konden niet weg. De Nederlandse overheid weigerde de gezinnen op te nemen, omdat ze niet meer over identiteitspapieren beschikten. Door de oorlog waren ze die kwijtgeraakt. Gedwongen namen de achterblijvers het Indonesische staatsburgerschap aan of ze bleven stateloos.
Zeventig jaar na de dekolonisatie van Nederlands-Indië leven duizenden Nederlandse hoogbejaarden in bittere armoede in Indonesië. Recht op een pensioen of AOW hebben ze niet. Ze voelen zich vergeten door het vaderland. Misschien zou Nederland de verantwoordelijkheid van een fatsoenlijke oude dag voor deze medelanders moeten dragen.
Wilma van der Maten (Heerde, 1964) is correspondent voor AD, Elsevier, Het Parool en One World in Jakarta. Ze woont nu bijna tien jaar in Indonesië. Ze sprak met deze Nederlanders die hun laatste dagen in alle eenzaamheid in sloppenwijken doorbrengen. Eerder publiceerde ze bij uitgeverij Conserve in 2008 in de NOS-correspondentenreeks het reisboek Jakarta aan Zee, verhalen over Jakarta, de hoofdstad van Indonesië.
Ook over Jakarta publiceerden bij Conserve: Ben Knapen Langs de straten van Jakarta en Moammar Emka Jakarta Undercover.
