Christenen hebben in deze wereld een dubbelrol. Ze zijn vreemdelingen onderweg naar een hemels vaderland én wereldburgers met een verantwoordelijkheid op aarde. De aarde is ondanks de gebrokenheid immers Gods schepping, waarvoor mensen mogen zorgen en waarin zij mogen leven. Over dit spanningsveld gaat 'Vreemde wereldburgers'. Het maakt duidelijk dat christenen een voorlopige verblijfsvergunning hebben. Dat ze wel in de wereld zijn, maar niet van de wereld. Dat betekent niet dat ze zich moeten terugtrekken. Ze mogen juist midden in de maatschappij staan om te getuigen van Gods liefde en met bewogenheid omzien naar hun medeburgers.
