Kijk, iedereen wil een popster. Maar ik ben een protestzanger.
We zijn de videoclip van ‘Nothing Compares 2 U’ aan het maken. We hebben het grootste gedeelte van de clip al een paar dagen geleden in Londen opgenomen, in zo’n drie shots. In het eerste, een close-up, zing ik het nummer gewoon mee, terwijl ik op een stoel zit in een trui met een zwarte kraag. Maar bij ‘All the flowers that you planted, Mama, in the backyard, all died when you went away’ huilde ik zo’n twintig seconden lang.
Ik heb het gevoel dat ik het verpest heb. Ik wist me wel te herpakken en te blijven zingen, maar ik denk dat de opnames onbruikbaar zijn. Het is dus goed dat we hier in Parijs aan het filmen zijn. Dat is beter voor iedereen.
Ik huilde omdat mijn moeder dood is. Ik ben er nog steeds door van slag, al ben ik al vierentwintig.
Wat ik me herinner is de autobiografie van de iconische Ierse protest zangeres Sinéad O'Connor. In dit boek spreekt ze openlijk over haar duistere jeugd, haar carrière als zangeres, moeder en activiste.
Over Sinéad O'Connor
Sinéad O'Connor (1966) is een Ierse singer-songwriter. Met haar debut album The Lion and the Cobra (1987) en singles zoals ‘Nothing Compares 2 U’ (1990) en 'All Apologies' (1994) vergaarde O’Connor bekendheid. Haar eigenzinnige stijl, zowel in haar muziek als haar publieke imago, zorgde ervoor dat ze vandaag de dag nog steeds als een icoon geldt binnen de muziekwereld en daarbuiten. Sinéad ziet zichzelf niet als popmuzikant, maar als protestzinger. Haar optredens, teksten en muziek zijn vaak verbonden met maatschappij-kritische onderwerpen en confronterende kwesties.
Wat ik me herinner is de Nederlandstalige editie van haar autobiografie en werd vertaald uit het Engels door Irwan Droog.
We zijn de videoclip van ‘Nothing Compares 2 U’ aan het maken. We hebben het grootste gedeelte van de clip al een paar dagen geleden in Londen opgenomen, in zo’n drie shots. In het eerste, een close-up, zing ik het nummer gewoon mee, terwijl ik op een stoel zit in een trui met een zwarte kraag. Maar bij ‘All the flowers that you planted, Mama, in the backyard, all died when you went away’ huilde ik zo’n twintig seconden lang.
Ik heb het gevoel dat ik het verpest heb. Ik wist me wel te herpakken en te blijven zingen, maar ik denk dat de opnames onbruikbaar zijn. Het is dus goed dat we hier in Parijs aan het filmen zijn. Dat is beter voor iedereen.
Ik huilde omdat mijn moeder dood is. Ik ben er nog steeds door van slag, al ben ik al vierentwintig.
Wat ik me herinner is de autobiografie van de iconische Ierse protest zangeres Sinéad O'Connor. In dit boek spreekt ze openlijk over haar duistere jeugd, haar carrière als zangeres, moeder en activiste.
Over Sinéad O'Connor
Sinéad O'Connor (1966) is een Ierse singer-songwriter. Met haar debut album The Lion and the Cobra (1987) en singles zoals ‘Nothing Compares 2 U’ (1990) en 'All Apologies' (1994) vergaarde O’Connor bekendheid. Haar eigenzinnige stijl, zowel in haar muziek als haar publieke imago, zorgde ervoor dat ze vandaag de dag nog steeds als een icoon geldt binnen de muziekwereld en daarbuiten. Sinéad ziet zichzelf niet als popmuzikant, maar als protestzinger. Haar optredens, teksten en muziek zijn vaak verbonden met maatschappij-kritische onderwerpen en confronterende kwesties.
Wat ik me herinner is de Nederlandstalige editie van haar autobiografie en werd vertaald uit het Engels door Irwan Droog.
