Het slechte weer, de koude sloeg tijdens de winter van 1939 op 1940 genadeloos toe, dwong Hitler om het offensief in het westen keer op keer uit te stellen. Intussen begon hij zich ook ongerust te maken over de Achilleshiel van de Duitse economie: de ijzerertsaanvoer vanuit Zweden. Omdat de Botnische Golf in de strenge winter volledig dichtgevroren was, vond het transport plaats vanuit de Noorse havenstad Narvik. Hoewel Noorwegen, net als België, Nederland en Zweden, neutraal was, vreesde Hitler dat de Britten en de Fransen een poging zouden doen om deze route af te snijden. Wanneer dat lukte, werd de Duitse economie beroofd van een van haar belangrijkste grondstoffen en zou een voortzetting van de oorlog problematisch zo niet onmogelijk worden. Daarom gaf hij opdracht tot een invasie van Noorwegen en Denemarken met de codenaam 'Weserübung'.
De geallieerden hadden het zwakke punt tijdens de lange wintermaanden ook ontdekt en besloten daarom tot het afsluiten van de haven van Narvik. Door een ongehoord staaltje toeval begonnen zowel de Duitsers als de geallieerden op 9 april 1940 met hun operaties.
De geallieerden hadden het zwakke punt tijdens de lange wintermaanden ook ontdekt en besloten daarom tot het afsluiten van de haven van Narvik. Door een ongehoord staaltje toeval begonnen zowel de Duitsers als de geallieerden op 9 april 1940 met hun operaties.
