Sinds Deborah Campert overgrootmoeder is, maakt ze aantekeningen in haar ‘overdagboek’. Daarin noteert ze losse schetsen, overdenkingen, ergernissen, herinneringen en beschrijvingen van haar beslommeringen van alledag. In Wij knippen de wind zijn deze stukken bijeengebracht, samen vormen ze een prachtig kleinood, een intiem portret van een ouder wordende vrouw met een rijk leven.
Met haar sterke pen brengt Deborah Campert haar echtgenoot en hun kleine huiselijke drama’s tot leven, haalt ze herinneringen op aan haar emigratie naar Nederland en aan haar carrière als kunstkoper. Als een ragfijne draad is er steeds de angst voor het vergeten – en het vergeten worden. Maar er is ook luchtigheid en warmte, veelal in de persoon van Vera, haar achterkleindochter.
Met haar sterke pen brengt Deborah Campert haar echtgenoot en hun kleine huiselijke drama’s tot leven, haalt ze herinneringen op aan haar emigratie naar Nederland en aan haar carrière als kunstkoper. Als een ragfijne draad is er steeds de angst voor het vergeten – en het vergeten worden. Maar er is ook luchtigheid en warmte, veelal in de persoon van Vera, haar achterkleindochter.
