Wilgenparadijs

‘Het was buiten bijna donker. Allerlei geluiden die ze niet
konden thuisbrengen klonken op in de griend. Nu heb ik
een wilgenhut, dacht Waldo. Een lichte rilling doortrok
hem. Het werd langzaamaan koud. Even later was het
volkomen donker. Alleen de olielamp gaf haar kleine licht.
Een zoet-zware oliegeur vervulde de hut. Het was op een
zacht suizelen na volkomen stil.’
In deze autobiografi sche verhalenbundel verwoordt de
auteur herinneringen aan zijn vroege jaren in het dijkdorp
Sliedrecht. Dit dorp ligt ingeklemd tussen de Merwede en
het polderland van de Alblasserwaard. In deze oerwereld
werden zijn eerste onuitwisbare indrukken geboren. Hier
ging hij voor het eerst naar de kerk. Hier bouwde hij in het
geheim een hut. Hier vertelden de grootouders hun verhalen
over de oorlog. Bij monde van de hoofdpersoon Waldo
worden deze herinneringen verbeeld en verwoord als een
teloorgegane wereld: een wilgenparadijs.