De wind die door het openstaande raam komt, speelt met de sterretjes boven mijn bed. Ik laat ze van richting veranderen door er met mijn vingers tegen te tikken. Ee?n tik en alles verandert, zomaar. Ik kan dat. Maakt het uit welke kant je opgaat? Is links even goed als rechts? Schuilt er achter elke bocht een nieuw verhaal? Zitten dromen enkel in je hoofd, of kan je ze volgen, als vuurvliegjes in een donkere nacht? Een gebruiksaanwijzing krijg je er niet bij wanneer je geboren wordt, een Google maps die je de weg wijst evenmin. Een zucht laat de gordijnen opbollen, de sterretjes vliegen door elkaar en raken verstrikt, maar komen weer tot stilstand in het midden. Wijst de wind me de weg? Kom je na een hevige storm weer gewoon uit in het midden, daar waar je begonnen bent?
Het maanlicht verlicht de sterretjes, die nu rustig wiegen. Ik kijk en blijf kijken tot mijn ogen het opgeven en ik verdwijn in het niet weten.
“Hier is een schrijfster aan het werk die ervan houdt om een verfijnd laagje fantasie bovenop het verhaal te leggen.” Barbara Rottiers
“Een bijzonder rakend, enigszins filosofisch verhaal dat heel veel opgroeiende jongeren zal aanspreken die bezig zijn met het ontdekken van hun eigen identiteit.” Hanneke Tinor-Centi
Het maanlicht verlicht de sterretjes, die nu rustig wiegen. Ik kijk en blijf kijken tot mijn ogen het opgeven en ik verdwijn in het niet weten.
“Hier is een schrijfster aan het werk die ervan houdt om een verfijnd laagje fantasie bovenop het verhaal te leggen.” Barbara Rottiers
“Een bijzonder rakend, enigszins filosofisch verhaal dat heel veel opgroeiende jongeren zal aanspreken die bezig zijn met het ontdekken van hun eigen identiteit.” Hanneke Tinor-Centi
