‘Zo is het genoeg’, dat waren de laatste woorden van Jan Wolkers, beeldhouwer, schilder, schrijver. Anderhalve week voor zijn tweeëntachtigste verjaardag werden hem ’s nachts door zijn vrouw Karina twee boterhammen met jam gebracht. Hij at een paar stukjes, lachte naar Karina en zonk weg in een diepe slaap, die twee dagen zou duren en waaruit hij niet meer ontwaakte. Op 19 oktober 2007, om half twee ’s nachts, overleed hij.
In dit kleine requiem beschrijft Onno Blom, de biograaf van Wolkers, nauwgezet het laatste jaar van de kunstenaar. Hoe zag een dag van Wolkers eruit? Wie zag en sprak hij nog? Aan welke boeken, schilderijen en beelden werkte Wolkers? En hoe bereidden hij en Karina zich in hun huis op Texel voor op het onvermijdelijke?
Zo is het genoeg is een vitale ode aan het leven en een bezonken kanttekening bij ouderdom en dood.
In dit kleine requiem beschrijft Onno Blom, de biograaf van Wolkers, nauwgezet het laatste jaar van de kunstenaar. Hoe zag een dag van Wolkers eruit? Wie zag en sprak hij nog? Aan welke boeken, schilderijen en beelden werkte Wolkers? En hoe bereidden hij en Karina zich in hun huis op Texel voor op het onvermijdelijke?
Zo is het genoeg is een vitale ode aan het leven en een bezonken kanttekening bij ouderdom en dood.
