De necrologie is in zekere zin de hoogste vorm van recenseren, het samenvatten van wat mensen tot stand hebben gebracht als hun leven is voltooid. Michaël Zeeman was een meester in dit genre. Terwijl in Engeland en Frankrijk de in memoriams in dagbladen zelfs prominent op speciale pagina s bijeenstaan, geniet de kunst van de necrologie in Nederland ten onrechte weinig erkenning. In Zo las hij, zo leefde hij zijn meer dan dertig necrologieën van de hand van Zeeman uit de Volkskrant verzameld. Deze bundel vormt een kleine galerij van literaire en intellectuele sterfgevallen uit de afgelopen twintig jaar, van Elias Canetti tot Patricia de Martelaere en van Joseph Brodsky tot Kees Fens. Tezamen vormen de stukken een staalkaart van essayistisch meesterschap op de korte baan, een toonbeeld van invoelingsvermogen en scherpzinnige woordkunst.
