Is het niet oneerlijk als een ouder, een kind vernedert en slaat? Is het dan niet mooi, dat een constante lach, je uit diepe dalen kan halen? Viera groeit op van jong meisje tot een volwassen vrouw, vol kracht, vechtlust en geloof in haar zelf. Dat een kind deze situatie op een zeer jonge leeftijd moet meemaken en daardoor zijn leven beïnvloed ziet worden, zou niet moeten kunnen voorkomen. Met indringende woorden schetst Wanda Dirks de ogen en onschuld van een kind op jonge leeftijd en weet het onbegrip en de onmacht duidelijk vorm te geven. Wanneer je aan dit verhaal begint, betekent het dat je alles opzij moet zetten en het verslavend zal werken, je kunt niet stoppen met lezen.
