In Zuigelingen laat Jorina van der Laan een magisch-realistische wereld zien waarin mens en omgeving in elkaar overlopen en vervloeien. In een vervreemdende opeenvolging van ontmoetingen die tegelijkertijd wreed en teder zijn, probeert een ik zich te verhouden tot wat zich buiten haar lichaam bevindt. Zuigelingen bevraagt de rekbaarheid en de grenzen van het lichaam en onderzoekt de veelvormigheid van een steeds opnieuw geboren identiteit.
